TARÇINLAR

Bilimsel İsim Cinnamomun türleri

Bitki ile İlgili Genel Bilgiler

Defnegiller familyasındandır. Anayurdu Güney ve

Güneydoğu Asya'dır, iklimin uygun olmayışı nedeniyle tarçın ülkemizde

yetişmez. Tropikal bölgelerin bitkisi ve birçok türü olan hoş kokulu ağaç ya da

ağaççıklardır. Bu türlerden önemli olan ikisi Seylan tarçını (C. zeylanicum) ile

Çin tarçını (C. cassia)'dır.

Seylan tarçını Sri Lanka, Hindistan ve Myanmar'da yetiştirilir. Kışın

yapraklarını dökmeyen alçak boylu ağaçtır. Bu ağacın körpe dallari kesilir.

Kabuklari soyulur, mantar tabakaları çıkarılır, tabakalar birbirinin içine

konulup sarılarak kurutulur. Daha sonra ezilip baharat olarak Seylan tarçını

adıyla satılır. Açık kahverengi ve tatlımsı tadı hoş olan bu tarçın türü

makbuldür.

Çin tarçını daha büyük bir ağaç olup 10-12 m'ye kadar boylanabilir. Kışın

yaprağını dökmeyen bu türün de gövde ve dallarının kabuğu soyularak

yukarıdaki yöntemle elde edilen tarçın, Seylan tarçınına göre daha yakıcı,

keskin ve daha az değerlidir.

Her iki tür tarçının da başlıca bileşeni, uçucu bir yağ olan sinnamik aldehit'tir.

Tarçın baharat olmasının yanı sıra çeşni ve koku vermesi için bazı yemek, tatlı

ve şaraplara katılır. Ağacın meyvesinden elde edilen tarçın esansı, parfüm

endüstrisinde kullanılır.

Tedavi ve Kullanım Şekilleri

Tarçının Tedavi ve Kullanım Şekilleri ve bu etkilerden yararlanma yöntemleri şöyle

açıklanabilir:

• Mide ve bağırsak gazlarını söktürür.

• Hafif doku ve damar büzücü özelliği nedeniyle diyareyi kesici ve peklik

vericidir.

• İştah açıcıdır.

• Sindirimi kolaylaştırır.

• Mide bulantıları ve kusma refleksini bastırır.

• Kan dolaşımını geliştirip hızlandırır.

Bu etkileri sağlamak üzere tarçının toz hali yiyecek ve içeceklere katılıp

istendiği kadar alınır ya da piyasadan sağlanan tarçın esansı 2-3 damla olarak

kesme sekere damlatılıp emilir.

UYARI

• Tarçın çok fazla alınırsa aşırı pekliğe neden olabilir.